Czy wiek w projektach unijnych ma znaczenie? Widząc różne oferty kursów w mediach społecznościowych z pewnością dostrzegasz wyraźną różnicę i podział szkoleń ze względu na wiek: do 30 oraz powyżej 30 roku życia. Pierwsza myśl:
- A co to za dyskryminacja?
- Dlaczego wiek ma być wyznacznikiem?
- Organizują kurs, ale nie mogę wziąć udziału?
Ten wpis jest po to, by nakreślić, skąd wynika taki podział.
Grupa osób do 30 roku życia
Ta grupa jest szczególnie trudna, bo różnorodna. Kogo znajdziemy w tej grupie?
- osoby, które niedawno ukończyły studia, poświęcając sporo czasu i często pieniędzy na naukę. Trafiają na rynek pracy i zderzają się ze ścianą. Miała być praca, pieniądze, stabilność. Rzeczywistość nie zawsze tak wygląda;
- to również grupa osób, które mają wykształcenie podstawowe lub średnie i nie kontynuują dalszej nauki, choćby ze względów ekonomicznych lub zdrowotnych;
- to też młode mamy, które po urlopach macierzyńskich próbują wrócić do pracy, ale rzeczywistość jest już zgoła inna niż przed posiadaniem dziecka.
Różnorodność tej grupy wpływa na konieczność indywidualnego podejścia. Aktualna sytuacja pandemiczna też skomplikowała sytuację. Według raportu International Labour Organization (ILO) pt. „COVID-19 i świat pracy. Czwarta edycja” (COVID-19 and the world of work. 4th edition) pandemia ma ogromny wpływ na wzrost bezrobocia wśród osób poniżej 25 roku życia. Edukacja zdalna oraz mniejsza liczba szkoleń, w związku z ciosem zadanym branży szkoleniowo-eventowej jest wyraźnie widoczna. Młodzi odczuwają także barierę wejścia na rynek pracy w okresie stanu epidemii – nikt nie chce zatrudniać od razu osób młodych do pracy zdalnej.
Grupa osób powyżej 30 roku życia
Tu zróżnicowanie jest podobne, jak w młodszej wiekowo grupie, ale problemy zupełnie odmienne. W tym gronie często spotkamy osoby, które z różnych względów muszą uzupełnić kwalifikacje lub całkowicie się przebranżowić. W gronie tych osób spora liczba osób przekroczyła 50 rok życia. Mimo wielu zalet, w tym doświadczenia, zaangażowania, lojalności wobec pracodawcy, brakuje tym osobom pożądanych na rynku kwalifikacji. Osoby, które wykształcenie zdobyły kilkanaście lat temu są często na bakier z nowinkami technicznymi i technologicznymi.
Rożne grupy – róże potrzeby
Różnice wynikające z wspomnianych aspektów i różnorodnych problemów na rynku pracy należy dobrze zinterpretować tworząc projekty unijne. Istotny jest dobór odpowiednich form wsparcia, a także czasu ich trwania. To kluczowe wyznaczniki podziału na dwa rodzaje projektów.
W dużym skrócie: młode osoby potrzebują kwalifikacji, mobilizacji i wskazania kierunku, a osoby starsze pomocy w przebranżowieniu, a nie rzadko także większego zaangażowania doradcy zawodowego, czy nawet pomocy psychologicznej.